33 weken – nog altijd mottig

Vorige week was weer iet of wat normaal qua kwalen en energiepijl, maar sinds eind vorige week zit ik er weer wat door. Vrijdag echt zitten sterven toen ik samen met Zoon thuis was en om 21u al gaan slapen. Zaterdagvoormiddag weer geen knip waard, de namiddag ging het nog half. En zondag zo mottig in mijn vel dat ik gewoon op een bepaald moment mijn bed ben ingekropen en meteen als een blok in slaap viel. Heb nood aan rust, zowel fysiek als mentaal, zo voelt het toch. Maar met de laatste werkweken die tot aan de nok volgepland staan met vorming volgen en geven, vergaderen, functioneringsgesprek en enkele belangrijke deadlines en een geweldig fijne Zoon die de hele dag van ‘mama mama mama’ doet en me aan mijn hand de wereld rondsleept komt dat er bepaald niet van.

Echt fysiek zijn de kwalen niet, ’t is gewoon een algemeen slecht gevoel van totaal op zijn…

Gelukkig mag ik donderdag op controle. Ik vermoed dat het mij slap en mottig voelen een pak draaglijker zal zijn als nog eens bevestigd wordt dat met nr 2 alles wel degelijk prima gaat. Het zijn de laatste loodjes, het hoort erbij,…

Ook donderdag hebben we afspraak in een klein winkeltje waar we onze geboortelijst gaan leggen. Voor nr 1 lag die in Dreambaby, ontzettend content van (geen gezever, geen gedoe, weinig regels, veel vrijheid, mooie prijzen) maar er zijn niet echt nog veel dingen die we broodnodig hebben dus vermoed dat het nu gewoon leuke dingen, kledij en een paar nuttige dingen gaan zijn voor beide kindjes. En dan ben je denk ik toch beter af in een leuke boetiek waar ze alle merkjes van kinderkledij hebben die ik graag zie.

Ik ben te slap om te bloggen, haha, ga het dus hierbij laten. Proberen nog wat werk van mijn to do lijst te schrappen, goed voor die mentale rust weet je wel.