34 weken echo

Drukke dag gehad donderdag. Eerst naar Bolle Buik om onze geboortelijst te leggen en dan ineens door om precies op tijd (ondanks de gebruikelijke files op dat uur en het feit dat we veel te laat vertrokken waren) in het ziekenhuis aan te komen voor de maandelijkse check-up bij de gyn.

Zo’n controle is toch altijd een beetje spannend, zeker omdat ik me de laatste weken geregeld niet goed tot redelijk belabberd heb gevoeld, maar gelukkig zijn zowel nr 2 als ikzelf weer helemaal goedgekeurd. Het was weer een supersnelle echo; niets van meting of schatting, da’s blijkbaar voor volgende keer, maar gyn was op zich uiterst tevreden met de groei, we hebben een handje en een voetje zien passeren op het scherm en alles was zoals het hoorde te zijn. 

Ondertussen lijkt mijn buik echt de maximaal mogelijke omvang bereikt te hebben en dat op nog meer dan een maand te gaan, oh boy…

33 weken – nog altijd mottig

Vorige week was weer iet of wat normaal qua kwalen en energiepijl, maar sinds eind vorige week zit ik er weer wat door. Vrijdag echt zitten sterven toen ik samen met Zoon thuis was en om 21u al gaan slapen. Zaterdagvoormiddag weer geen knip waard, de namiddag ging het nog half. En zondag zo mottig in mijn vel dat ik gewoon op een bepaald moment mijn bed ben ingekropen en meteen als een blok in slaap viel. Heb nood aan rust, zowel fysiek als mentaal, zo voelt het toch. Maar met de laatste werkweken die tot aan de nok volgepland staan met vorming volgen en geven, vergaderen, functioneringsgesprek en enkele belangrijke deadlines en een geweldig fijne Zoon die de hele dag van ‘mama mama mama’ doet en me aan mijn hand de wereld rondsleept komt dat er bepaald niet van.

Echt fysiek zijn de kwalen niet, ’t is gewoon een algemeen slecht gevoel van totaal op zijn…

Gelukkig mag ik donderdag op controle. Ik vermoed dat het mij slap en mottig voelen een pak draaglijker zal zijn als nog eens bevestigd wordt dat met nr 2 alles wel degelijk prima gaat. Het zijn de laatste loodjes, het hoort erbij,…

Ook donderdag hebben we afspraak in een klein winkeltje waar we onze geboortelijst gaan leggen. Voor nr 1 lag die in Dreambaby, ontzettend content van (geen gezever, geen gedoe, weinig regels, veel vrijheid, mooie prijzen) maar er zijn niet echt nog veel dingen die we broodnodig hebben dus vermoed dat het nu gewoon leuke dingen, kledij en een paar nuttige dingen gaan zijn voor beide kindjes. En dan ben je denk ik toch beter af in een leuke boetiek waar ze alle merkjes van kinderkledij hebben die ik graag zie.

Ik ben te slap om te bloggen, haha, ga het dus hierbij laten. Proberen nog wat werk van mijn to do lijst te schrappen, goed voor die mentale rust weet je wel.

31 weken – checklist

Reeds in orde:

  • crèche
  • meter
  • ontwerp geboortekaartje
  • ontwerp doopsuikertoestand
  • dé naam…
  • aanvraag kraamgeld

To do:

  • geboortelijst: bij Zoon kozen we voor Dreambaby en daar ben ik nog steeds supertevreden van. Maar we hebben nu vrij weinig echt babygerief nodig. Wil dus op de lijst ook nuttige dingen voor Zoon kunnen zetten, zoals een nieuw, groot bed voor hem, beddegoed, kleren,… En dan lijkt Dreambaby me minder goed. Maar de kleinere winkels hebben vaak veel striktere voorwaarden, zoals minimaal te besteden bedrag om korting te krijgen, aankoopverplichting van kledij,… De ene winkel heeft de kleren die ik tof vindt maar niet de slaapkamer die ik zoek, de andere heeft dan weer lelijke kleren of vervelende voorwaarden,…
  • peter zoeken en vragen
  • kraamhulp en vroedvrouw contacteren
  • schommelwiegje ophalen

25 weken – echo brengt onthulling

Afgelopen woensdagochtend mochten we nog eens op controle bij de gyn, echotime!!! Eerst nog eens alles opmeten en bekijken en het zag er allemaal prima uit, onze mini weegt rond de 750gram en was zoals altijd zeer beweeglijk. Een andere gyn deze keer, de vaste is op reis en deze nam nog iets meer tijd om ons echt te laten meekijken en alles rustig aan te wijzen en uit te leggen. Zo zagen we nu ook duidelijk het gezichtje en net op dat moment deed onze mini zo superschattig zijn/haar mondje open, een kippenvel moment. Hartje nog eens horen kloppen, voetje zien rondtrappelen,… En dan ging de gyn op zoek naar het geslacht, 24,5 weken ver en zo lang hadden we al in spanning moeten zitten. De navelstreng zat nog steeds in de zeg maar via een kikvorsperspectief konden we dan toch stiekem kijken en was er geen twijfel meer.

Het was echt ongelofelijk genieten, deze echo, heb er dagen nadien nog van op wolkjes gelopen. De gyn stuurde me ineens door naar het labo voor de suikertest. Ze hadden daar op voorhand niks van gezegd dus was niet echt voorzien, moest nog naar het werk, maar beter nu ik er was dan later nog een keer moeten terugkomen, dus Teerbeminde naar Brussel en ik naar het labo, suikerdrankje op en dan buiten in het zonnetje een uurtje gaan zitten lezen. Dan de bloedprik, aan de verpleegster gemeld dat ik allergisch reageer op haar ontsmettingsgedoe maar ze had geen zin daar iets aan te doen (of kon dat niet) en nu zit ik dus weer met zo’n heerlijk jeukende rode vlek voor de rest van de week, maar kom, er zijn ergere dingen. Ben benieuwd naar het resultaat, had net een ongelofelijk zwaar en suikerrijk ontbijt op met drie stukken meloen, extra chocolate ontbijtgranen en een smoothie van banaan, blauwe bes en aardbei… Had dat suikerdrankje eigenlijk niet meer nodig denk ik…

Vrijdag dan dagje verlof en eens langs Dreambaby gegaan, de kaartjes van de geboortelijst waren net klaar en wilden sowiso eens alle spulletjes die we op de lijst hebben gezet, bekijken. Heel leuk, daar zeker anderhalf uur rondgestruind, paar dingetjes veranderd en nog wat kleertjes uitgezocht. De eerste, tot hiertoe ging dat moeilijk omdat ik het te vroeg vond en we het geslacht niet kenden. Online ook nog wat gerief besteld van Little Woody, de meest schattige kleertjes die je je kan voorstellen, met beestjes op uiteraard. Zaterdag in de Hema nog een paar stuks gekocht, volgend weekend eens alles overlopen en nog eens door de massa’s leuke kleertjes gaan die we van de toekomstige meter te leen hebben gekregen maar heb nu wel een goed gevoel, onze mini gaat geen kou lijden…

Zondag was het dan bollebuikdag, nog eens afgesproken met de medezwangere vriendin en veel bijgebabbeld, superleuk, hebben echt coole foto’s met onze twee buikjes op. Heb wel het gevoel dat ik me overzet heb dit weekend, vier dagen lang enorm druk bezig geweest, veel rondgelopen, veel geregeld en veel gedoe (ook wel veel superleuke momenten dus) en vandaag voel ik me niet zo goed, buik trekt bij het minste tegen, supermoe ook, probeer me dus rustig te houden maar ben er de mens eigenlijk niet naar vrees ik!

24 weken meter – geboortelijst

24 weken ver zijn we al. Ik voel me weer beter dan ooit. Vorige week wat kleine kwaaltjes, wat moe, wat minder goed in mijn vel, maar sinds dit weekend weer energie en zin. Overmorgen is het zo ver, dan mogen we nog eens langs de gynaecoloog en ben superbenieuwd. Gaan we dan eindelijk het geslacht weten? Gaan we zoals de meesten een suikertest moeten doen? Hoeveel gaat onze baby gegroeid zijn en in gewicht toegenomen? Ben ikzelf al wat verzwaard? Spannend!!!

Ondertussen was er gisteren weer een fijn en plechtig moment, toen een van mijn beste vriendinnen op bezoek kwam met een ton babygerief. Ik zat er de ganse middag op te broeden en toen ze op punt stond naar huis te gaan gooide ik het er dan maar uit, of zij het zag zitten om het meterschap op te nemen van ons kleintje. En dat zag ze gelukkig volledig zitten!
Heb er veel over nagedacht, want er is uiteraard mijn mama nog en het meterschap was in mijn hoofd lang voor haar, maar nu ze hervallen is en weer kanker heeft, zien de dingen er anders uit. Niet dat ik het mijn mama niet gun, maar zij zal sowiso de meest geweldige en speciale oma zijn die onze mini zal hebben, daar heeft ze geen meterschap voor nodig. En ze heeft nu met de chemo een eigen strijd te vechten. Ik wil ze dus zoveel van haar kleinkind laten genieten als ze zelf wil, maar wil ook niet dat ze te veel hooi op haar vork gaat nemen. En dus koos ik ervoor om iemand jong te vragen, iemand die het volgens ons met hart en ziel zou doen, iemand waar ik al half mijn leven en zeker de laatste moeilijke maanden enorm op heb kunnen rekenen. En het is een pak van mijn hart nu ook dit geregeld is. Het geeft een goed gevoel en ook Teerbeminde is zeer gelukkig met de keuze.

Nu nog een peter of waarom niet een tweede meter. Daarvoor hebben we al een shortlist, maar kunnen nog niet kiezen. Wordt vervolgd dus!

Zaterdag stuurde ik ook de voorlopige geboortelijst door naar Dreambaby. Ik ben nog niet van alles 100% zeker, dus gaan deze week eens langs in de winkel om alles te keuren en indien nodig raad te vragen en aan te passen. Maar heb er al zoveel uur en denkwerk in gestoken en was het beu, dus het deed wel deugd om dat definitief door te sturen en weer iets (half) te kunnen afsluiten.

Ondertussen twijfelen of, STEL dat we overmorgen het geslacht eindelijk gaan kennen, we het dan gewoon gaan zeggen of toch voor ons houden. Ik wou het vroeger gewoon zeggen, vond er weinig aan om daar geheimzinnig over te doen, maar ben de laatste weken aan het twijfelen geslagen en geneigd het misschien toch gewoon nog even ons geheimpje te laten zijn.

Ik schrik er ook van hoe snel het allemaal gaat. 24 weken al, bijna twee derde achter de rug, wat gaat het allemaal ontzettend snel…

16 weken

Vier maanden. En een halve week. Zo zwanger zijn we ondertussen.

Ik ben superblij dat het vandaag eindelijk warm genoeg is voor een rokje, want nu ik maar 1 broek meer kan dragen en die momenteel zelf niet kan wassen wegens verbouwing begon ik me een beetje onverzorgd te voelen, zou in de solden best een tweede zwangerschapsjeans op de kop tikken denk ik. Maar vandaag dus ein-de-lijk die nieuwe rok van Fragile aan en MAN, wat zit die goed. Mooi (al twee complimentjes gekregen), aangenaam stof en onvoorstelbaar aangenaam rond mijn lijf. Oef. Had me dit weekend in een gewone jeans gehesen om de werf te gaan opvolgen en mijn enige zwangerschapsjeans te sparen, maar dat waren vrij oncomfortabele uren…

Qua kwaaltjes is er sinds vorige week iets nieuw: opgezwollen voeten. NU AL. Dat belooft… Maar energie-niveau, eetlust, al die dingen zitten nog steeds supergoed. Het tweede trimester is by far het beste zegt iedereen en ik begin het te geloven, zit echt goed in mijn vel. Alleen zo nu en dan fikse hoofdpijn, maar het gaat altijd weer vanzelf over…

Ondertussen is het baby-lijstgedoe begonnen. We hebben van de schoonzus een lijst gekregen met spullen die zij wil doorverkopen en nu dus druk doende alles aan het opzoeken, voorleggen aan mijn ma en een vriendin met veel ervaring en vooral ook aan Google. Mijn schoonzus heeft zo een Quinny Buzz te koop maar ons ziekenfonds heeft een geweldig interessante promo van Bébécar: onderstel, zitje, reiswieg en autostoel allemaal tesamen voor 575€, normale prijs bijna 1000€. Zeer interessant, denk ik?

Vrijdag mag ik op controle bij de vroedvrouw. Geen idee wat ik me daarbij moet voorstellen. Iedereen die ik ken mocht elke keer bij de gynaecoloog en kregen elke keer een echo maar in mijn boekje staat wel degelijk genoteerd ‘vroedvrouw’. Ben benieuwd. Spijtig, anders hadden we nu al het geslacht gekend…

Beetje balen laatste week dankzij een artikel in Humo over foetussen die tijdens de 20weken echo een fatale afwijking bleken te hebben of vlak voor de bevalling gestorven waren, kan daar nu echt niet tegen en mijn wederhelft heeft het stiekem weggegooid, maar had al een en ander gelezen en sindsdien toch wel beetje bang voor de grote echo, waar ik nog een kleine maand geduld op moet oefenen… Hoe zeggen ze dat, moeder worden is geen dag gerust meer zijn… 😉